Partýið buið, allir farnir heim og husið i rust ..

Já vikan sem leið var afar skemmtileg, hér var fullt af hressu fólki og margt brallað. Þorri og Doctor Árdís Ármannsdóttir komu hér á laugardagskvöldi og voru flutt heim í leigubíl í sjóðandi Ungverska Gúllhasshsúpu sem þótti bera af öðrum súpum hér og í Ungverjalandi, nóg af paprikku og kúmeni. Veðrið lék við okkur hér í útlandinu meðan þau voru í heimsókn. Það var víst mjög gott annars staðar líka, eins og á ísl. En við nutum sunnudagsins saman og röltum um bæinn. Fundum á Dómkirkjutorginu stærðar bjórtjald með afgangs bjór seldum á klink og inn í því austurríska þjóðlagaspilara. Þeir voru rétt til hafðir, spiluðu á nikku og gítar og jóðluðu og rödduðu hver í kapp við annan.
Á því augnabliki er við sáum þessa herramenn þarna upp á sviðinu leit ég í augun á Þorra ... og ég sá hann kvikna. Ég sá neistann kvikna í augunum á honum sem allir bestu jóðlarar austurríkis hafa sameiginlega, þessi sérkennilegi gleði glampi er skilur atvinnujóðlara frá jóðlandi almúganum. Ég vissi það á þessari stundu að hér var hætta á ferðum. Hér var einn af íslands efnilegustu óperusöngvurum að smitast af neistanum og mér varð hugsað um klassísku jóðlkonuna sem jóðlaði allar helstu og frægustu aríur Mozarts inn á disk eftir áralangt klassískt nám, hún fékk neistann einmitt á bjórhátíð las ég í blaði. Áður en hið einkennilega króníska bjarta jóðlbros, sem yfirleitt fylgir neistanum stuttu seinna og klófestir menn í jóðli, þá bað eg hann, algerlega óviljugan, að fylgja mér út úr tjaldinu. Á eftir okkur störðu strákarnir á sviðinu, fólkið við barinn, rukkararnir við dyrnar og allir hinir rallhálfu jóðlaranir sem sátu við borðin, við vorum sloppnir út í sólina. Ég var nú seif því ég hafði myndað mótefni gegn þjóðlagatónlistinni nokkru áður, ... ég hafði fengið neistann líka.
Seinnipartinn fórum við svo í Untsíng til Daríjós í pasta og vín, sátum úti og nutum lífsins. Það verður líka að koma hér fram að þau komu með svakalegar gjafir, vín, nammi, kaffi og sósulit... jebb, sósulit, því það er erfitt að komast yfir slíkt hér í austrinu og varð hann (sósuliturinn) að fyrsta LANGA brandaranum í þessari heimsókn og kom hann víða við eins glöggir mega sjá. En langir brandarar eru einmitt aðalsmerki Matskák klúbbsins ásamt góðum mat.
Á mánudag fannst síðan verndari hópsins, Fisher Fiskspiel, ljón frá Afríku í lófastærð eftir um hálfs árs tíma í hulinsheimum.
Þriðjudagurinn fór síðan í strákakvöldið... HE,HE,HE, Það er svona kvöld þar sem strákar verða menn, hlæja hátt og halda út í næturmyrkrið. Við fórum klukkan níu á jazzklúbbinn. Settumst niður og dukkum Gin og Tónik að karlasið, hlustuðum á jazz og reyndum að banda frá okkur stelpunum .. sem voru reyndar bara að bjóða okkur meira að drekka og að hlæja að okkur, því þeim fannst það líklega kómískt að heyra hvernig gamli maðurinn, sem þóttist vera giftur, reyndi við okkur. Eftir frábært kvöld og djamm sessíjón vorum við hvergi nærri hættir enda strákakvöld, við stefndum beint á Heitu kistuna -eða öllu heldur til Heita Kirshtens sem rekur pylsusöluna. Fengum okkur snæðing, bjór og jager, enda miklir kaddlar. á leiðinni heim rákumst við á næturklúbbinn CASANOVA sem er í Linzergasse, og fyrir hverskonar mannskap er klúbbur sem kennir sig við nóttina og Casanova annan en okkur, mökkölvaða kasanóva frá íslandi ... eh, kannski MÖKKÖLVAÐA yfirvaraskeggjaða austuríska blúsara, jebb og það var málið, þetta var ekki staður fyrir okkur, nóttin var ung en við aðeins rétt skriðnir yfir þá skilgreiningu og skriðum heim í rekkju. Toppurinn á kvöldinu? ... Heiti Kirshten og að hafa farið inn á Casanova.
Síðan var það Pasta e Vino á miðvikudaginn, staðurinn okkar. Maturinn góður og allir hressir, lítið markvert.
Fimmtudagurinn var SUSHI night ! ... Sushigerð er alveg frábær hópleikur, allir geta verið með og skemmt sér rosalega. Ég var alveg með hrísgrjóna þvottinn, sem ég tók samt örugglega allt of alvarlega, því þau voru svo gegnsósa að þau þurftu eiginlega enga suðu. Við gerðum þrjár tilraunir og ofsuðum alla skamtana. En með samstilltu átaki okkar vinanna þá bjargaðist súshi gerðin og við sátum yfir þessum 80 bitum og skemmtum okkur konunglega, konunglega.
Föstudagurinn leið í miklum rólegheitum og Harpa tók á móti Pabba sínum sem kom keyrandi úr þorpi fyrir utan Munchen til Salzburgar eftir viku vinnuferð þar. Þegar ég var búinn að vinna fórum við öll í klausturbrugghúsið Augustiner og settumst í risastóra bjórgarðinn og nutum lífsins. Fórum snemma heim því Þorri og Doctorinn þurftu að græja sig til brottfarar snemma daginn eftir.

Helgin var frábær, við nýttum það að Valdi var á bíl og keyrðum um ókunnarslóðir. Á laugardaginn fórum við hinn svokallaða "vatnahring stærri" en það er þorpsvegir með fram fimm afar fallegum alpavötnum og í gegnum mörg lítil falleg þorp. Og þar fannst mér Traunsee standa upp úr í náttúru fegurð og staðsetningu, yndislegur staður. Við keyrðum áfram að Mondsee og þar hvíldum við ferðabeinin og slökuðum á við vatnið og fengum okkur í gogginn. Þagar heim var komið fórum við HBH í bælið og hvíldum okkur meðan Harpa og Valdi héldu til fjalla. Þau rétt náðu fyrir lokun lyftunar upp á Untersbergið, en það er hæsta fjallið í næsta nágrenni við Salzburg, þar sem hægt er að fara upp á með kláfi og njóta útsýnissins yfir Salzburg og Þyskaland. (sjá einnig færslu frá áramótum 2006-2007 Halli og Kjartan). Síðan nutum við inverskar matargerðar um kvöldið.
Á sunnudeginum fórum við skemmtilega leið á milli fjalla, yfir þýsku landamærin og aftur yfir til Austurríkis, milli hárra fjalla til Lofer. Þaðan héldum við til Sell am See og áfram upp í Grossglockner þjóðgarðinn. Við keyrðum hring eftir hring og upp, upp, upp og alla leið upp í 2571 metra yfir sjávarmáli, allt malbikað og brúað. Æðisleg leið, æðislegt útsýni og veðrið var frábært. Toppurinn Grossglockner gnæfði yfir okkur rúmum kílómeter ofar, í 3789 metrum. Við fórum niður til Heiligenblutt og ætluðum þaðan til Ítalíu fyrir mistök austurrískra kortagerðarmanna en snerum aftur við til heimfarar. Borðuðum grískt og slöppuðum af heima og nutum lífsins. Valdi fór til Íslands á mánudagsmorgun og var þessi heimsóknarvika alveg hreint frábærlega heppnuð í allastaði.

Viljum við kærlega þakka þátttakendum í partýinu mikla fyrir skemmtunina, heimsóknina og hlökkum til að sjá alla aftur í Júlí. Allt voðalega vel documenterað á myndasíðunni og munið að kommenta, það er svo skemmtilegt. Sjáumst !!!

óvæntar gjafir nyju gestanna

Þorri og Árdís komu á laugardagskvöldið í heimsókn og ætla að vera í viku. Þau komu heldur betur færandi hendi; þau komu með gjafir handa barninu, viskíflösku handa pabbanum, kaffi handa þeim fullorðnu á heimilinu, nammi handa þeim ungu og sjúkdómsgreiningu handa mömmunni.-Rifbeinsbrotin mjög líklega, svo hættið að hlæja ...

-Hættulegt að chekka á sætum brettastrákum-

Nú eru Harpa og Þorri í tíma hjá Mörthu og við HBH, Árdís og ég heima að hanga. Lengra blogg, (auðvitað), Valdi Bö og myndir frá öllu partýinu seinna, wieleicht í næstu viku. Leiter !!

Paskarnir liðnir, solin komin og Tonleikar ..

Hvað getur maður beðið um meira, ég held bara ekkert.
Á páska-mánudag fórum við litla fjölskyldn í fjallgöngu, gengum hérna upp á kaputzinerberg, sem gnæfir hérna yfir Linzergasse í öllu sínu veldi. Það er nokkuð brött og löng brekka þar upp. En hún er samt öll tröppuð og Halldóra Björg þrammaði þetta eins og herforingi alveg ein og óstudd. Stundum þeytti hún út úr sér þreytulegum húfff-um og púff-um og gaf okkur svo ekkert eftir. Við höldum að þessi skyndilegi göngukraftur hafi orsakast af gríðarstórri og fallegri plómu sem hún hafði með sér í poka og vissi að hún mætti borða þegar hun kæmi upp. Því var sjálf sögðu ekki eftir neinu að bíða en að drífa sig upp og borða þessa plómu... Við dvöldum þar aðeins og tókum myndir, en þá kom hann Þorsteinn. Þorsteinn er góðlegur munkastrákur, frá norður þýskalandi, og býr og starfar við Kaputzinerklaustrið. Hann gerðist svo góður að bjóða okkur inn í garðinn og sýna okkur útsýnið af veröndinni sinni, sem er held ég besta útsýnið yfir Salzburg sem völ er á, og sýna okkur ræktunina. Þeir rækta sitt eigið grænmeti og dytta að garðinum ásamt því að iðka trú sína. Harpa var samt að spá í því hvort grey munkurinn Þorsteinn geri sér grein fyrir hvað nafnið hans þýðir. Þór hin heiðni guð er þar í auðvitað í aðalhlutverki. Við röltum síðan inn í skóginn og áttum frábæran dag.
Í vikunni eftir páska hélt stuðið áfram eins og vanalega, við fórum í mat til Mörthu og fengum Danna trommara, brettara hestamann í heimsókn og fiktuðum í tölvunni aðeins. Við nutum veðurblíðunnar og röltum um bæinn, keyptum okkur ís og höfðum það gott.
Á föstudaginn byrjaði svo Harpa í nýju íhlaupavinnunni í Grandharva loka eða eins og hún kallar búðina "Hann þarf að loka" og byrjaði framinn vel. Hún seldi þrisvar sinnum meira af drasli heldur en hafði verið gert daginn áður, og held það hafi bara verið strákar að reyna pikka´na upp því hún er svo sæt. Við Halldóra Björg komum í heimsókn og ég tók nokkrara kómískar myndir. Þær eru til sýnis á myndasíðunni ógurlegu. Laugardagurinn leið hratt, við röltum um í sólinni (27 gráðs), fórum á leikvöllinn og Harpa lenti í slysi... Jebb, alvöru slysi .......... Hún lifði en löskuð þó...
SLYSIÐ
Hún var á leið til Mörthu á hjólinu mínu af því hennar var upptekið annarsstaðar. Hún var með nóturnar sínar í tösku, lafandi niður úr stýrinu. Á augnabliki, þegar hún aðeins missti einbeitninguna við að chekka á hvort bretta stákarnir þrír (rosa sætir) hefðu tekið eftir henni á fleygiferð á hjólinu. Þeir tóku ekki eftir henni koma ... ... En .....
þegar taskan flæktist í framhjólinu og snarstöðvaði hringferð felgunar tóku þeir eftir henni... hún flaug ... flaug af hjólinu fram fyrir sig og lenti illa, á höndunum þó, síðan öxlinni og andlitinu og síðast kom uppáhalds líkamsparturinn minn, rassinn, og slengdist í götuna. Þá tóku þeir eftir henni. En vandræði konu minnar voru hvergi nærri búin því hjólið kom einnig ofan af himnum og hrundi yfir hana. Svo hún fékk kúlu á hausinn. Hún rispaðist aðeins, mar á kinn, tognaði og fékk kúlu. Annars var dagurinn fínn.
Á sunnudaginn fór ég svo í tónleikaferð til Munchen. Fór að sjá gömlu metal hundana í Napalm Death, still going strong .. Veðrið þar var æðislegt líka og ég chillaði í bænum fyrir tónleikana, sem fóru fram í yfirgefinni bensínstöð... rosasjabbí sko. En ég var með skegg og ístru og alveg til í sjabbí stemmningu, þarna var sko enginn með vellyktandi. Ég hitti þarna fullt af skemmtilegum gaurum sem kunnu jafnvel að meta grindcore (mjög þungt og hratt spilað metal) og ég. En mínir uppáhalds kumpánar þennan dag var Mark Barney Greenway frá Birmingham söngvari hljómsveitarinnar Napalm Death og Mitch Harris gítaristi sömu sveitar. Ég átti stutt spjall við Barney en náði mynd en við Mitch spjallaði ég í góðar 10 mín en engin mynd. Þetta var sem sagt alveg frábær ferð og nú er ég kominn aftur heim til Salzburgar til stelpnanna minna og kominn úr metal búningnum, alveg kominn úr honum í bili. Myndir af öllu því helsta má sjá á myndasíðu-linknum, og áhugasömum bendi ég á plöturnar Scum, Harmony Corruption, The code is red til áheyrnar og myspace síðu Napalm death fyrir upplýsingar.
Þar til næst, Bestu kveðjur til allra og verið hress í commentunum.

Gleðilega paska allir saman!!

Síðustu helgi fórum við í heimsókn til vina okkar í Hotel Speiereck, Dodda og Þuríðar, með Arnþóri gítarista og Önnu Láru. Við leigðum bíl og fórum öll saman á laugardagsmorgun og komum á réttum tíma í hádegismat. Við chilluðum í St.Martin, tókum göngutúr niður í bæ og kíktum við á Café Músíkkus, hjá Gottfried og konu hans. Það fengum við okkur kaffi, bjór og kökur, þegar við síðan stóðum upp og vorum á leið út þá stoppaði "Gotti" mig og spurði hvort ég gæti ekki tekið aðeins lagið og hvort einhver annar spilaði úr hópnum ... Það endaði með að við Arnþór tókum nokkur lög, bæði jazz og austurríska þjóðlagastandarda með Gotta á nikkuna, á alveg hreint rosalega vond hljóðfæri. En þegar allir brosa og klappa með þá er maður ekkert að pæla í því, og ég spilaði á kontrabassa með böndum og Arnþór á algerlega hljómlausan gítar en við og áhorfendur skemmt sér vel. Eftir þetta keyptum við okkur snakk og disk með Hanza Hintersee fyrir kvöldið og drifum okkur í kvöldverð. Áttum gott kvöld í spjalli og sprúttdrykkju og gerðum okkur ready í morgundaginn. Við vöknuðum snemma og við Anna Lára drifum okkur á skíði. Ég fékk lánuð skíði hjá pabba hans Dodda og Anna fékk hjá Þuríði, síðan leigðum við bara skó og héldum til fjalla. Við skíðuðum alveg streit til hálf eitt og keyrðum okkur alveg út, fínt færi þennan sunnudag. Eftir þessa stuttu en góðu heimsókn til St.Martin héldum við aftur heim til Salzburgar. Síðan leið bara vikan venjulega með óvenjulega mikilli vinnu og bing ! Allt í einu páskar.
Þeir eru reyndar ekki jafn gjafmildir á páskafríið hér í kaþólskunni eins og þeir eru á því kalda gamla, því ég vann fimmtudaginn ... og föstudaginn allann og komst ekki í páska frí fyrr en klukkan sex á föstudaginn langa og varð hann því enn lengri fyrir vikið, ætlaði aldrei að enda. Á laugardaginn fórum við í fjölskyldu hjólarúnt og ég fór að spila með Peter jazzara vini okkar, og gæti orðið eitthvert framhald á því. Það var mjög gaman að komast í hardcore jazz stúdíu aftur, því þarna var hvergi hopað, bara allt á fullu í óþekktu efni. Eftir þessa æfingu kom hann bara heim með mér (hann býr í sömu götu og við og stúdíjóið hans, þar sem við spiluðum er eiginlega í næsta húsi) og borðaði með okkur dinner og chillaði.
Við vöknuðum svo snemma í morgun og gerðum allt tilbúið í páskahérabakstur, en það er hefð úr fjölskyldunni Hlíðarbraut sem við ákváðum að reyna að viðhalda. Þetta er svona skemmtileg familítradissjón þar sem allir baka sinn páskahéra úr brauði í þykjustu fegurðarsamkeppni héra og borða þá svo með gommu af áleggjum í hádegismat. Rosa gaman. Síðan komu Doddi, Þurý, Katrín, Danni og Benjamín í heimsókn seinni partinn og eyddu með okkur páskadegi í gamla bænum. Það var rosa næs.

Páskadagsmáltíðin !!! húffhh, vooo hó, og mmm hm ! Hún heppnaðist í alla staði rosalega vel. Við vorum með ótrúlega bragðgott nautakjöt, með peppersosh og grilluðum kartöflu bátum með salt, pipar og timjan, mozarella salat og rauðvín, sem við erum enn að njóta. Higgh.

Gleðilega páska aftur allir saman og nautnakveðjur úr Salzborginni, sjáumst.