"ef ég myndi.." og, "ég myndi ef að.."

Hæ allir. "Ef ég myndi.." og "ég myndi ef að..." er eitthvað sem allir þekkja, við höfum öll sett okkur í spor einhvers og hugsað hvernig við myndum bregðast við í þeim aðstæðum sem umræðir. Allir hafa lent í því að ákveða að "ef þetta kæmi fyrir mig, þá" og "ef ég væri hinsegin þá myndi ég" o.s.frv... Við höfum nú lært að slíkar hugsanir og bollaleggingar eiga sér yfirleitt enga stoð í rauninni, svoleiðis lagað er ekki sannreynt fyrir en þesssar aðstæður slá mann aftan frá í höfuðuð og maður verður að bregðast fljótt og örugglega við, án "yfirvegaðra/heima í stofu með kaffið við tölvuna" þægilegheita. Við hefðum ekki getað ýmindað okkur hvernig við stórfjölskyldan höfum þjappast saman og orðið að einum óstöðvandi orkuhnetti tilbúin Matthildi til handa í aðstæðum sínum. Við hefðum heldur ekki getað ýmindað okkur hvernig við sjálf brugðumst fyrst við þegar þessar fréttir voru okkur kunngerðar, auðvitað var sjokkið mikið en einhvernvegin, einhverstaðar frá fundum við innri ró og rödd skynseminnar í hverju spori. Við hefðum heldur ekki getað ýmindað okkur hvernig Matthildur sjálf ynni sig út úr næstum óvinnandi stöðu á einum tímapunkti og hvað þá gátum við gert okkur í hugarlund að núna 3 mánaða væri hún hérna heima hjá sér í ró, heima hjá okkur hjalandi, svöng eins og önnur börn, óþolinmóð eins og önnur börn, þreytt eins og önnur börn og glöð eins og önnur börn. Hún er fánaberi árangurs, samvinnu og samkenndar vina og fjölskyldu. Hún sýnir okkur að tapleikir í handbolta á HM, framhjáhöld lykilleikmanna í enskaboltanum og mislukkaðar brjóstastækkunaraðgerðir frægra hollywood leikara og önnur "fjölmiðlavandamál" eru hlægileg og hégómaleg, jafnvel fjárhagstaða íslenska ríkissins virðið hjákátleg í samanburði við vanda Matthildar.

Hún hefur unnið fyrstu orrustuna við dauðann, um lífið, og hefur með því skotið öðrum hetjum fortíðar ref fyrir rass með kænsku sinni og styrk. Matthildur hefur ekki bara barist í gegnum þetta ein, og ekki bara með okkur heldur öllum ykkur sem hafið sent okkur hugskeyti, símskeyti, komið til okkar, styrkt okkur fjárhagslega og andlega. Hlátur hennar er sameiginlegur árangur og verðlaun allra sem hafa hugsað til okkar undanfarið. Okkar reynsla segir okkur að undir engum kringumstæðum ættum við að "efégmynda" eða "égmynda", frekar bara að fókusa á okkar eigin stöðu í hvert sinn og einbeita okkur á að taka réttar ákvarðanir í okkar eigin stöðu, í okkar eigin lífi.

Matthildur kemur vel undan reglulegu eftirliti hér í Salzburg, þ.e.a.s. engin teikn á lofti um versnandi ástand sem má teljast afar jákvætt miðað við þær aðgerðir sem þó eru nauðsynlegar í framtíðinni. Ég er byrjaður aftur að vinna hjá Ernst Muthwill en enn þó svolítið stopult, ég var viku heima með Hörpu, Halldóru Björgu og Matthildi þegar HBH var í skólafríi og síðan var ég í viku vinnu við upptökur á nýjustu plötu Groundfloor, sem verður by the way... rosalega flott. Við spiluðum tónleika hérna í Salzburg til kynningar á nýja efninu og eins og áður var alveg uppselt og fjölmargir sem biðu við dyrnar í von um tilfallandi ósóttar pantanir. Það var góð tilfinning að spila aftur fyrir fullu húsi í salzburg við afar góðar undirtektir. Það sannarlega gefur okkur bensín fyrir framtíðar áform Groundfloor. Ernst hefur verið okkur afar stuðningsríkur og hefur lánað mér bíl frá fyrirtækinu svo ég geti komið og farið eins og mér sýnist, sem er ómetanlegt.

Ég læt þennan pistil duga í bili, takk fyrir stuðninginn og endilega haldið áfram að hugsa til okkar í framtíðinni. Kveðjur úr Svörtugötu, Halli og pæjurnar þrjár !

P.s. Ný myndasíða og nýjar myndir 2010