Ofnæmi.is eða dott kom !

Ég er maður líðandi stundar og kemur mér fyrst í hug það sem gerist í núinu. Ég er algerlega að drepast úr ofnæmi þessa stundina, ég lít úr um gluggann minn og það er eins og það sé þoka yfir borginni fögru, en nei. Þetta er þykkt ský frjókorna sem veltir sér liðlega yfir borgina í líðandi sveiflu og skilur alla íbúa eftir vel frævða og útúr hnerraða, eins og mig. Ég kýs að halda mig inni á svona dögum þegar plönturnar standa í fjölgunar stórræðum, allar á sama tíma. (Úffh, nefsög, hnerrar og augkláði, tár, pirringur og hiti).

Lífið hér gengur að öllu jöfnu sinn vanagang, súshigerð, picknikk ferðir, vinna, skóli, leikskóli og húsgrill með nágrönnunum en einnig er um garð genginn merkisdagur mikill en Harpa mín átti afmæli um daginn og var engu til sparað við að gera afmælisdaginn sem hátíðlegastan og stórkostlegastan ! ... öh, nú verð ég tekinn fyrir og skammaður ... Ég var sko ekki heima og gat því lítið gert og gaf henni gefin blóm þegar ég kom heim um miðjan dag 16 mai, svo allar frásagnir um hátíðarhöld og glæsileik eru stórlega ýktar og liggja varlega á línu sannleika og lygi. Við Halldóra Björg stóðum okkur nú samt afar vel í óvart ákomu, leynibragð okkar feðgina féll í góðan jarðveg og þakka ég öllum sem tóku þátt í hinum flóna lygavef með okkur. Fyrir nokkrum vikum fór ég til Munchen í því yfirskyni að hitta tónleikahaldara vegna fyrirhugaðrar tónleikaferðar Groundfloor um Bayern. En ég og Kjartan Vídó fórum að sækja afmælisgjöfina stóru sem við földum síðan vel í geymslunni fram á tilsettan dag.

Kvöldið áður en ég fór út úr bænum beið ég þar til Harpan sofnaði, læddist síðan inn til Halldóru Bjargar, sem hafði þagað yfir leyndarmálinu í 3 vikur, og vakti hana. Við læddust niður í geymslu á náttfötum og gúmmískóm og sóttum hlutinn, hann var gríðastór og þungur. Halldóra Björg valdi staðsetninguna. Síðan fór hún aftur í rúmið, gat samt ekki sofnað og stuttu síðar vaknaðu Harpa og gekk fram hjá mér og beint inn á bað.. sá ekki neitt. Snemma daginn eftir fór Harpa fyrst á fætur og hrópaði upp yfir sig, hvað er þetta, ha? , ó mæ gad, hvað er að gerast hvað ... Við Halldóra Björg spruttum á fætur og kysstum mömmu til hamingju með afmælið, gamall draumur hennar var orðinn ða veruleika, í stofunni stóð gamall, brúnn ruggustóll. Nú er hann mest noðaða húsgagnið á heimilinu og er Harpa alltaf og skilyrðist laust í fullum rétti með að reka fólk úr stólnum.

Síðan studdum við okkar land til sigurs í Júrívisjón sönglaga keppninni og uppskárum eftir því.

Þar til næst, bless og endilega kommentið smá, það er svo mikið stuð.

Nýjar myndir !