Góðir vinir...
Ég verð nú að leggja aðeins til málanna til heiðurs henni Önnu vinkonu minni.
Þannig er mál með vexti að ég og Halli fórum út að borða í gær og Anna og Hrafn buðust að sjálfsögðu til að passa litlu vinkonu sína, sem var mjög sátt við stöðu mála og kvaddi foreldra sína hratt og ákveðið til að hafa sem mestan tíma með vinum sínum. Alla vega, þá talaði Anna um það á blogginu sínu hvað það væri gott að koma í heimsókn í Bugðulækinn :)
Ég verð nú að segja að þegar ég kom heim frá því að borða gott Sushi í gærkveldi upplifði ég mjög spes tilfinningu. Þegar við opnuðum dyrnar var dýrindis kökuilmur og Anna nýbúin að klára að baka smákökur, sem voru himneskar. Ég verð bara að segja að mér leið eins og ég væri komin heim til mömmu :) þar sem hún var búin að baka og allt var tilbúið. Þar sem ég er sjálf orðin mamman þá finnur maður þessa tilfinningu ekki oft og það er voðalega notalegt að upplifa hana svona í skammdeginu, takk elsku Anna mín. Það er gott þegar hlutirnir eru bara svona heimilislegir, þannig á lífið að vera.
Pojntið með þessari sögu er það að það er líka ofsalega gott að koma til Önnu í Bugðulækinn og enn betra að koma til hennar í litla húsið á Urðarstígnum. Það fylgir þeim Önnu og Hrafni einhver sérstök ró og þægilegheit, alltaf. Alveg magnað :)
Takk fyrir mig
Húsmóðirin
Þannig er mál með vexti að ég og Halli fórum út að borða í gær og Anna og Hrafn buðust að sjálfsögðu til að passa litlu vinkonu sína, sem var mjög sátt við stöðu mála og kvaddi foreldra sína hratt og ákveðið til að hafa sem mestan tíma með vinum sínum. Alla vega, þá talaði Anna um það á blogginu sínu hvað það væri gott að koma í heimsókn í Bugðulækinn :)
Ég verð nú að segja að þegar ég kom heim frá því að borða gott Sushi í gærkveldi upplifði ég mjög spes tilfinningu. Þegar við opnuðum dyrnar var dýrindis kökuilmur og Anna nýbúin að klára að baka smákökur, sem voru himneskar. Ég verð bara að segja að mér leið eins og ég væri komin heim til mömmu :) þar sem hún var búin að baka og allt var tilbúið. Þar sem ég er sjálf orðin mamman þá finnur maður þessa tilfinningu ekki oft og það er voðalega notalegt að upplifa hana svona í skammdeginu, takk elsku Anna mín. Það er gott þegar hlutirnir eru bara svona heimilislegir, þannig á lífið að vera.
Pojntið með þessari sögu er það að það er líka ofsalega gott að koma til Önnu í Bugðulækinn og enn betra að koma til hennar í litla húsið á Urðarstígnum. Það fylgir þeim Önnu og Hrafni einhver sérstök ró og þægilegheit, alltaf. Alveg magnað :)
Takk fyrir mig
Húsmóðirin
<< Home